Ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγ. Νικολάου και η Βυζαντινή και Παραδοσιακή Χορωδία του Μορφωτικού Πολιτιστικού Αθλητικού και Κοινωνικού Νομικού Προσώπου «Ο Αριστοτέλης» του Δήμου Πολυγύρου συνδιοργανώνουν την εορταστική εκδήλωση με θέμα «Τί σοί προσενέγκωμεν Χριστέ;», η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2023 και ώρα 7: 30 μ.μ. στην αίθουσα του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγ. Νικολάου Πολυγύρου.
Την εκδήλωση προλογίζει η Φιλόλογος Δρ Μαρία Καραμπατάκη ενώ τον ύμνο” Τί σοί προσενέγκωμεν Χριστέ;” καθώς και τα εορταστικά άσματα και Κάλαντα του Δωδεκαημέρου θα αποδώσει η Βυζαντινή και Παραδοσιακή Χορωδία υπό την Διεύθυνση του Χοράρχου Βασιλείου Χάδου.
Η Βυζαντινή και Παραδοσιακή Χορωδία από της ιδρύσεώς της έως σήμερα ερμηνεύει άσματα της λόγιας βυζαντινής και λαϊκής ελληνικής παράδοσης. Σε συναυλίες και εκδηλώσεις που συμμετέχει λαμβάνει τον δίκαιο έπαινο και τις ευχαριστίες όλων για την απόδοση της και την επιλογή του ρεπερτορίου της. Μετά από παύση των δημόσιων εμφανίσεών της λόγω των ιδιαίτερων υγειονομικών συνθηκών επανέρχεται με την ως άνω εκδήλωση για να μας προσφέρει ωραία εορταστικά επίκαιρα ακούσματα.
Θέμα της εκδήλωσης είναι η Εικονογραφία του περίφημου στιχηρού ιδιομέλου των Χριστουγέννων «Τὶ σοι προσενέγκωμεν Χριστέ», που ψάλλεται κατά τον εσπερινό της εορτής.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Αρχαιολογίας και Τέχνης του ΑΠΘ κ. Θανάση Σέμογλου ο ύμνος, η σύνθεση του οποίου ανάγεται στον 6ο αιώνα, μεταφέρεται στη μνημειακή ζωγραφική μόλις στα τέλη του 13ου αιώνα, με πρωιμότερες απεικονίσεις του στη Βλαχέρνα της Άρτας (τελευταίο τέταρτο 13ου αι.) και στην Περίβλεπτο της Αχρίδας (1294–1295). Πρόκειται για λατρευτική και σωτηριολογική συγχρόνως απεικόνιση, όχι συχνή στη βυζαντινή τέχνη. Διαφοροποιείται από την καθεαυτή αφηγηματική εικονογραφία του θέματος της Γέννησης, η οποία συνίσταται στη δοξολογία και προσφορά προς τη χρυσοφορεμένη ένθρονη Παναγία βρεφοκρατούσα, που δεσπόζει στο μέσο ορεινού τοπίου. Στην εικαστική μεταφορά του ύμνου, ο χορός των αγγέλων προσφέρει τον ύμνο· οι ουρανοί τον αστέρα· οι οδοιπορούντες μάγοι τα δώρα· οι αγραυλούντες ποιμένες το θαύμα. Οι προσωποποιήσεις της γης και της ερήμου απεικονίζονται να προσφέρουν γονατιστές το σπήλαιον και τη φάτνη αντίστοιχα. Στο κάτω τμήμα της, η σύνθεση ολοκληρώνεται με τις δεήσεις των πιστών, λαϊκών, ιερέων και μοναχών, οι οποίοι ψάλλουν την τελευταία στροφή («ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον, ὅ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς»). Ο ύμνος ενισχύει το κάλεσμα των πιστών σε μια αέναη δοξολογία προς τη μητέρα του Θεού και διακηρύσσει τον θρίαμβο του δόγματος της Ενσάρκωσης, συνιστώντας ταυτόχρονα και μία επίκληση στη μεσιτεία της Παναγίας για τη Λύτρωση. Έτσι ερμηνεύεται και η σύζευξη της παράστασης με τη σύνθεση της Δευτέρας Παρουσίας, στο ανατολικό τμήμα της κεντρικής καμάρας του νάρθηκα του καθολικού της Μονής Δοχειαρίου.